เมื่อ 150 ปีที่แล้วน้ำมันเฟื่องฟูเมืองบากูไม่ได้ขยายเกินกำแพงของป้อมปราการเก่าแก่สมัยศตวรรษที่ 12 แต่ปัจจุบันยืนอยู่บนยอดวังของชีรวันชาห์ ในศตวรรษที่ 15 ซึ่งเป็นจุดชมวิวยอดนิยมที่มองเห็น เมืองหลวงของอาเซอร์ไบจานและการขยายตัวอันน่าทึ่งที่เกิดจากทองคำสีดำปรากฏให้เห็นมุมมองไปยังเฟลมทาวเวอร์อันล้ำสมัยทอดยาวไปตามสถาปัตยกรรมหลายชั้น
แต่ละชั้นเผยให้เห็นประวัติศาสตร์อันยาวนานของตัวเอง เต็มไปด้วยความน่าฉงน ความเสียใจและความสูญเสีย การบูมของน้ำมันเกิดขึ้นระหว่างปี 1872 และสงครามโลกครั้งที่ 1 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่แหล่งน้ำมันแปรรูปของบากูผลิตน้ำมันมากกว่าครึ่งหนึ่งของโลก พวกเขาดึงดูดคลื่นของผู้ประกอบการที่แสวงหาโชคลาภ ผู้เชี่ยวชาญในอุตสาหกรรม และแรงงานคอปก โดยเพิ่มจำนวนประชากรเป็นสิบเท่าเป็น 140,000 คนในปี 1903 ตั้งแต่ปลายทศวรรษ 1880 บรรดาเศรษฐีน้ำมันกลุ่มเล็กๆ กลุ่มหนึ่ง เช่น คนในท้องถิ่น เช่น Musa Naghiyev, Shamsi Asadullayev และ Zeynalabdin Taghiyev ตลอดจนชาวต่างชาติอย่าง Rothschilds และพี่น้องโนเบล เริ่มว่าจ้างคฤหาสน์และอาคารสาธารณะ ภายในเวลาเพียง 15 ถึง 20 ปี ชั้นเมืองใหม่ปรากฏขึ้นนอกป้อมปราการของชาวมุสลิมเก่า ผสมผสานทุกอย่างตั้งแต่แบบโกธิกและบาโรกไปจนถึงนีโอคลาสสิกและตะวันออก อาคารที่ผสมผสานเหล่านี้พบความกลมกลืนโดยรวม ทำให้บากูมีชื่อเสียงของปารีสแห่งคอเคซัส